نهال درخت صنوبر

توضیحات

مشخصات گیاه‌شناسی نهال درخت صنوبر:

درختی خزان‌کننده از خانواده بیدیان درخت صنوبر؛ می باشد که با نام علمی (Populus alba)  (salicaceae) و بومی مراکش، شبه جزیره ایبری است. از اروپای مرکزی تا آسیای مرکزی در حاشیه مسیرهای جریان آب و در امتداد رودخانه به صورت طبیعی وجود دارد. نهال صنوبر در مناطق مرطوب با تابستان‌های گرم و حتی زمستان‌های سرد تا معتدل به خوبی رشد می‌کند.

پوست تنه درخت صنوبر؛ سفید مایل به خاکستری و رنگ شاخه‌های آن سفید مایل به سبز می‌باشد. پوست تنه دارای علائم تیره ستاره‌ای شکل هستند که این علایم در پایه درختان پیر مایل به سیاه و شکاف‌دار می شود. فرم طبیعی درخت بالغ، باز با شاخه‌های گسترده است. شاخه‌ها و جوانه‌های نهال صنوبر با پرزهای سفید و نرم پوشیده شده‌اند. برگ‌های آن ساده و متناوب به طول 4 تا 15 سانتیمتر و عرض 4 تا 9 سانتیمتر، دندانه‌دار و دارای 5 لوب عمیق است. سطح فوقانی برگ‌ها سبز تیره براق و سطح زیرین آن‌ها سفید مات و پوشیده از کرک‌های نرم می‌باشد. برگ‌هایش پیش از ریزش، رنگ طلائی روشن تا زرد به خود می‌گیرند.

درخت صنوبر دارای ریشه‌های سطحی بوده ولی رشد آنها بسیار عالی است. از آنجایی‌که ریشه‌های این درخت بسیار قوی هستند و به راحتی به درون سازه‌ها نفوذ می‌کنند، از این‌رو نهال صنوبر را نباید نزدیک به ساختمان‌ها و لوله‌ها کاشت.

نهال صنوبر دو پایه با گل‌های منفرد در گل‌آذین خوشه‌ای و اكثراً كركدار هستند. گل‌های ماده پس از تلقیح از اواخر بهار تا اوایل تابستان بالغ می‌شوند و میوه‌ها نیز كركدار و فاقد ارزش زینتی هستند.

ویژگی های نهال درخت صنوبر

گونه‌های مرسوم نهال درخت صنوبر در ایران :

در ایران چندین گونه صنوبر وجود دارد. عده‌ای از محققان معتقدند بعضی از گونه‌های صنوبر قرن‌ها پیش به ایران وارد شده‌اند. اما از آن‌جا که قدمت این گونه‌ها در ایران به چندین قرن می‌رسد می‌توان صنوبر را جزء درختان بومی ایران به شمار آورد.

گونه P.alba یا صنوبر سفید درختی است ستونی شكل و بلند که پشت برگ‌های آن نقره‌ای رنگ می‌باشد. ارتفاع آن بین 18 تا 25 متر است. به موجب رشد سریع نهال صنوبر P.alba دركمتر از 15 سال، حداکثر ارتفاع تنه تا 25 متر حاصل می‌شود. این گونه یکی از گونه‌های بسیار مقاوم درخت صنوبر در دنیا است در باغ‌های تاریخی و قدیمی ایران نیز كاشته می‌شده است. امروزه نیز علاوه بر کاشت و پرورش هدفمند در نهالستان‌ها، در حاشیه مزارع و باغات نیز به عنوان بادشكن و بعضاً در مسیرهای اصلی كاشته می‌شود. گونه P.canescens یا صنوبر خاكستری یکی دیگر از گونه‌های مهم صنوبر در ایران است که ارتفاع آن به 30 متر هم می‌رسد. اندازه برگ آن با P.alba تفاوت دارد و پوست تنه آن خاكستری مایل به زرد است و دركمتر از 15 سال به ارتفاع 25 متر می‌رسد.

حالا وقتشه یک سری هم به برگه ی ( خرید نهال گردو ) گلد نهال بزنید ! مشاهده ی 30 رقم نهال گردو میتونه جذاب باشه !

شرایط محیطی مناسب برای رشد و پرورش نهال درخت صنوبر :

با وجود این‌ که نهال صنوبر؛ نسبت به گرما و سرما مقاوم است ولی تابستان‌های خنک را ترجیح می‌دهد. این درختان نسبت به شرایط محیطی مختلف بسیار سازش‌پذیر هستند. با این‌حال درخت صنوبر به نور فراوان و رطوبت کافی احتیاج دارد. شرایط ساحلی و همچنین بادهای متوسط را تحمل می‌کند ولی شاخه‌ها در بادهای شدید می‎شکنند. نهال های درخت صنوبر؛ در هر نوع خاکی به خوبی رشد می‎کند و با خاک‌های کمی اسیدی به راحتی سازگاری دارد. هم خاک‎های با رطوبت زیاد و هم خاک‌های خشک را تحمل می‌کند. در تابش مستقیم نور خورشید و در موقعیت مکانی نیم‌سایه به خوبی رشد می‌کند. نهال صنوبر با برخورداری از سیستم ریشه‌ای گسترده و توانایی تحمل شوری خاک، با هدف تقویت تپه‌های شنی ساحلی و جلوگیری از فرسایش در مناطق کاشته می‌شود.

عکس درخت صنوبر ؛ در یکی از زمین های کشاورزی خارج از کشور .

تکثیر درخت صنوبر:

تکثیر درخت صنوبر؛ علاوه بر بذر از طریق قلمه نیز انجام می‌شود. قلمه‌ها معمولاً از قسمت میانی شاخه‌های جوان یکساله و سالم گرفته می‌شوند، زیرا ضخامت قسمت ابتدا و انتهای شاخه برای قلمه‌گیری مناسب نیستند. طول قلمه را 20 تا 25 سانتیمتر در نظر بگیرید، اما در صورتی‌که زمین مورد نظر برای کاشت قلمه‌ها خشک هستند، قلمه‌ها را کمی طویل‌تر بگیرید. توجه داشته باشید که قلمه 4 تا 5 جوانه فعال داشته باشد. بهترین زمان برای قلمه‌گیری پس از عبور از خطر سرمازدگی زمستانه است. قلمه‌های درخت صنوبر؛ را بلافاصله پس از تهیه می‌توان در زمین اصلی کاشت و یا می‌توان آن‌ها را در بستری از ماسه نگهداری نمود.